Shteti dhe migrimi

Mos e lër Atdheun – Ndërtoje atë!

Në dekadat e fundit, mijëra shqiptarë kanë marrë rrugën e mërgimit, duke kërkuar jetë më të mirë në shtete të huaja. Disa shkojnë për punë, disa për arsimim, të tjerë për një sistem më të drejtë apo për më shumë mundësi. Dhe kjo është e kuptueshme — kush nuk dëshiron një jetë më të mirë për veten dhe familjen?

Por në përpjekjen për ta gjetur “jetën më të mirë”, shumë herë harrojmë një gjë të shenjtë: atdheun nuk e ndërton askush tjetër përveç popullit të vet.

Shqipëria, Kosova dhe të gjitha trojet shqiptare kanë nevojë për bijtë dhe bijat e tyre. Atdheu nuk është vetëm një copë toke — është gjaku, gjuha, kultura, historia dhe shpresa jonë për të ardhmen. Nuk mund të presim që vendi ynë të përmirësohet nëse secili prej nesh zgjedh të largohet kur përballet me vështirësi.

Është e vërtetë që disa shtete ofrojnë më shumë rend, mirëqenie, ose drejtësi. Por a nuk është edhe më e lavdishme që t’i japësh këto gjëra vendit tënd me mundin, dijen dhe përkushtimin tënd? Nuk ka krenari më të madhe sesa të rrish, të luftosh dhe të ndërtosh aty ku je lindur.

Shumë herë pyesim: "Pse nuk kemi si ata?" Por rrallë e pyesim veten: "Çfarë po bëj unë që vendi im të jetë më mirë?" Shteti nuk është vetëm qeveria – shteti jemi ne! Me secilën punë të ndershme, me secilën ndihmë ndaj rrethit, me secilën sakrificë për të ardhmen, ne ndërtojmë Shqipërinë që e duam.

Të migrosh nuk është turp – por të heqësh dorë nga atdheu, pa luftuar për të, është dorëzim. Ne kemi nevojë për mjekun shqiptar që të shërojë popullin tonë, për mësuesin shqiptar që të edukojë fëmijët tanë, për inxhinierin, bujkun, artizanin e çdo profesionist që do të japë dritë në këtë tokë.

Atdheu nuk është perfekt. Por është i yni. Dhe nuk ka dashuri më të madhe sesa të punosh për ta bërë më të mirë.

Mos ik, nëse ke mundësi të qëndrosh. Dhe nëse ikën, mos harro të kthehesh me dije, përvojë e shpirt për ta ngritur këtë vend.

Sepse në fund, nuk është Evropa ajo që na mungon — është dashuria për njëri-tjetrin, puna e përbashkët dhe besimi se edhe ne mund të ndërtojmë një atdhe të denjë për bijtë e vet.

Fjalët që ngelen – nga poeti kombëtar Ndre Mjeda:

Atdheu

At’ që lyp m’u bâ shqiptar,
s’duhet veç me rrî e kqyrë,
por me u lodhë, me u djegë, me u derdhë,
për me i bâ vendit nji udhë t’dritës,
nji udhë shprese, nji udhë nderi.

Kjo poezi shpreh më së miri thelbin e mesazhit: dashuria për atdheun nuk është vetëm ndjenjë, është veprim.